Sunday, February 26, 2012

स्वप्न मनाशी पडलेले ...

स्वप्न मनाशी पडलेले ...
डोळ्यांमधले अवघे काही.....मनामध्ये घडलेले

दिसले होते चित्र देखणे , सूर्य केशरी पाणी गहिरे
बसलो  होतो त्याच किनारी , जेथे वसती प्रेम दिवाणे
हात हाती तू घेताच मग जे अतूट नाते जूळलेले
स्वप्न मनाशी पडलेले ...

ह्या  हृदयातील म्हणणे कैसे कळले अन् त्या हृदयाला
अबोल वारे सांगून गेले ह्या ओठाचे त्या ओठाला
डोळे मिटताच लाख पिसारे अंतरात ह्या फुललेले
स्वप्न मनाशी पडलेले ...

Friday, February 17, 2012

सौनिक-२२

 पूर्वार्ध
आणि तो दिवस आला....घराबाहेर ट्रक उभा होता....हळूहळू सगळ सामान ट्रक मध्ये जात होत...दादा काहीतरी खायला घेऊन आला होता....आजी तिची औषध नीट बांधून घेत होती..बाबा नाशिकच्या लोकांशी फोनवर बोलत होते....आई देवाची पूजा करत होती....आणि मी मात्र वेड्यासारख galleryमध्ये उभा होतो....सगळ्या दिशा सुन्न वाटत होत्या...निधी आणि माझी त्यादिवासानंतर भेटच झाली नव्हती....बऱ्याच शब्दांचे अर्थ तसेच कपाटात बंद होते....त्या कापाटाची किल्ली काही केल्या मिळत नव्हती..मी हताश होऊन डोळे मिटले....डोळ्यासमोर काळोख होता.....तेवढयात माझ्या खांद्यावर कोणीतरी हात ठेवला....मी दचकलो....आणि वळलो...आजी होती....माझ्या डोळ्यातला थेंब पुसत म्हणाली...
" अरे बाळा, काय अस दुरून फुल उमलायची वाट बघतोयेस....ते कधी उमलेल आणि कोण तोडून नेईल तुला पत्ताही लागायचा नाही...आणि मग अचानक एक दिवस तूच विकत घेतलेल्या गुत्छामध्ये ते दिसेल....आणि मग तू ते धड त्यातून काढूपण शकणार नाहीस आणि ते देवू पण शकणार नाहीस....त्यापेक्षा... आत्ताच जा आणि त्या फुलला तोडून आण....म्हणजे कायम स्वरूपी ते तुझ्या जवळ राहील...."
खरच आजी?? आस होईल..?? तेवढ्यात......
galleryच दार उघडलं...निधी बाहेर आली.....मला काहीच कळेना की मी काय कराव....घोड्याला मैदान दिसावं पण पळता येवू नये असं काहीस झालं होत....तेवढ्यात mobile वाजला..निधीने message केला होता....ice-cream च्या दुकानात बोलावलं होत.....पण भर दुपारी आईला .ice-cream खायला जातो आहे हे कसं सांगणार होतो...मी घरात आलो....मनाशी दोन मिनिट विचार केला आणि हाक मारली....
" आई ए आई.....मी  आशीशकडे जाऊन येतोय...आलोच...!!!

Monday, February 6, 2012

ख्वाईशें...

बेनाम थी जिंदगी 
बेरंग थी हर ख़ुशी...
दिलने तब माँगा जिसे...
ख्वाईशें...ख्वाइशे ....ख्वाइशे 
रबने कहा फिर उसे...

जिसके सहारे जिया 
ख्वाबोका ये कारवा 
खोके भी पाया जिसे 
रबकाही था वोह दिया...
देके बचाकुछ जो उसे
ख्वाईशें...ख्वाइशे ....ख्वाइशे 
रबने कहा फिर उसे...

नाम था तेरा लिया...
सासोने था सून लिया 
दिलतक जब बात गयी 
मांगी फिर उसने दुआ 
भेजा फिर रबने जिसे....
ख्वाईशें...ख्वाइशे ....ख्वाइशे 
रबने कहा फिर उसे...