Tuesday, May 29, 2012

मुंबई-पुणे-मुंबई


"  मुख्तसर...... मुलाकात है .......अनकही....... कोई बात है.......
रातकी.......शैतानिया.......या अलग..... ये जजबात है....."" 

हे नवीन गाण मी लावल होत......आवाज फुल केला होता.....मला बाहेरच काही ऐकू येणार नाही ह्याची पूर्ण खबरदारी मी घेतली होती....मस्त पाय लांब केले....आणि डोळे मिटून शांतपणे गाणं ऐकणार तोच....गाण्याच्या volume पेक्षा मोठ्या आवाजात कोणीतरी म्हणाल...
"वैतागले यार मी ह्या शिवनेरीत.....पाई निघाले न तर ह्या पेक्षा लवकर पोचीन....."
मी हेडसेट कानातून काढले...तर माझ्या शेजारच्या सीट वरचीच ती मुलगी जोरजोरात बोलत होती....मी दोन मिनिट तिच्याकडे पाहिलं आणि स्वतःशीच हसलो...पुन्हा कानात हेडसेट घालणार तोच....
"तुमच्याकडे आमटीमध्ये खूप मसाला घालत असतील ना ??....आमच्याकडे तर मसाला कमी आणि most of the times...चिंच गुळच असतो........मला न आता खूप भूक लागलीये......आताच गाडी चेंबुरला थांब्लीये....तुमचं चेम्बुर....शेंगावाला आलाय....शेंगा घेऊ का मी....." असं म्हणून तिने शेंगा घेतल्या....परत फोन वर बोलायला सुरवात केली....
"शेंगा घेत होते....बोल.....हा आपण काय बोलत होतो....हान आमटी......अरे पण ते सोड....तुमच्या चेम्बुरचा वडापाव खूप छान असतो म्हणे....हो न....?? थांब गाडी थांब्लीये....पटकन उतरून घेऊन येते....असं म्हणून तिच्या हातातलं जे काय सामान होत तिने माझ्या मांडीवर अक्षरशः फेकलं ....आणि ती खाली गेली....वडापाव घेऊन आली....परत फोनवर बोलण सुरु झालं.....तिच्या आजिबात लक्षात नव्हत की तिने तिची पर्स माझ्या मांडीवर ठेवलीये म्हणून......मी निमुटपणे हा सगळा तमाशा बघत होतो.....प्रवासाला सुरुवात होऊन अवघे ३० मिनिटं झाले होते....ज्या गतीने ती मुलगी फोन वर बोलत होती....ते पण वडापाव खाता खाता....आणि आमटी सारख्या फालतू विषयावर ते पण तीच सगळ सामान माझ्या आन्गावार टाकून की ज्याच्याशी तिचा काही एक संबंध नाही.....मला दोन मिनिटं काहीच कळत नव्हत....मी ती कोणाशी बोलतीये ह्याचा अंदाज लावायचा प्रयत्न सुरु केला.....आणि शेवटी तिला मी पकडल....ती बोलत होती...
"हो अजिंठा पहा रे.....मस्त सिनेमा आहे....
बरोबर आहे मी सांगितल्यावर तर तू नक्की जाणार नाहीस....
माझ्यासाठी तरी जा....गाणी चांगली आहेत...."
ती नक्की तिच्या त्याच्याशी बोलत होती....मी जोरात खोकायचा प्रयत्न केला पण तो विफल झाला.....तिला धक्का लावायचा प्रयत्नही....फोल ठरला....शेवटी मी उठून तिला चांगलं ऐकवणार तोच तिने माझ्याकडे पाहिलं....तिने कानात तीन ठिकाणी कानातले symetrically घातले होते.....डोळ्यामध्ये खुपसार काजळ आणि पापण्यांभोवती खुपसारा  make-up केला होता....ती म्हणाली...
अरे दोन मिनिट होल्ड कर....
sorry बरका....माझ्या लक्षातच नाही आल....असं म्हणून तिने माझ्या हातातली पर्स घेतली आणि परत फोनवर बोलायला सुरवात केली...फोन वर नक्की तिचा तो होता की नाही मला माहीत नाही पण मुंबई-पुणे प्रवासातली माझ्या झोपेची  पहिली तब्बल  ४५ मिनिट त्या मुलीने घालवली होती हे खरे..... 
  

Sunday, May 27, 2012

मुंबई-पुणे-मुंबई

कसबसं ६ च्या बसच तिकीट मिळाल.....बस आजून आलीच नव्हती.......त्या मुलीची पुण्याला पोह्चायची तगमग काहीतरी वेगळीच होती.....ती परत माझ्याजवळ आली आणि म्हणाली....
" हे तिकीट परत घेतात का??
 का? काय झालं?
 काही नाही मला खूप उशीर होईल पुण्याला पोहचायला...
पण मग तू कशी जाणार आहेस.....
ती काय समोर नीता volvo उभी आहे.....त्यानी जाते पटकन...
अरे मग आधीच जायचस न....तिकीट कशाला काढलस...?? आता ते परत घेत नाहीत...
मी अस करते...त्यापेक्षा मागे रांगेत कोणाला तरी विकते.....black मध्ये??
काय??? hehehe....कर तुला काय करायचं ते...."अस म्हणून मी पाण्याची बाटली आणायला गेलो...बाटली घेतली परत आलो तर बस लागलेली होती....सारखी announcement होत होती....
"६ वाजता सुटणारी A/C शिवनेरी बस नंबर ४५६७ फलाट क्रमांक एक वर उभी आहे....ती औंध मार्गे जाते..धन्यवाद..." बस नंबर पण काय हटके मिळाला होता....हा प्रवासच काहीसा निराळा होणार होता हे नक्की...
मी चटकन गाडीत शिरलो.....मला नशिबाने window सीट मिळाली होती....पाहतो तर काय....शेजारी तीच मुलगी....मी bag वगरे वर ठेवली.....बसलो....आणि म्हणालो...
" काय blackcha धंदा मंदावला का..??
अरे  नाही...मी एकाला विचारायला जाणार तोच एक जन माझ्याकडे नीता volvo तिकीट घेऊन आला...विकायला....
मग...
मग काय....मी गुपचूप परत आले....तेवढ्यात बस आली....आणि बसले....
ह्म्म्म..ok...असं म्हणून मी मोबाईलला हेडसेट लावला ....माझ आवडत song play केलं.....आणि डोळे मिटून ऐकू लागलो.....

मुंबई-पुणे-मुंबई

अगदी कालचीच गोष्ट आहे...साधारण ४ वाजले होते.....दुपारी आंब्याचा रस खाल्ला आणि कधी डोळा लागला कळलच नाही......ते थेट ३:४५  लाच जाग आली...पटकन उठून तोंड धुतलं.....चहा केला.....बरोबर ४ ला बाहेर पडलो.....taxi पकडली.....दादर TT गाठलं.....पाहतो तर काय शिवनेरी साठी हे भली मोठी line....गुपचूप शेवटी जाऊन उभं राहिलो......एकही शिवनेरी फलाटावर उभी नव्हती....तिकीटाची रांग त्यामुळे पुढे सरकतच नव्हती...तेवढ्यात एक म्हाताऱ्या आजी आल्या आणि म्हणाल्या....
"कोथरूडमार्गे जाणाऱ्या गाडीच तिकीट इथेच मिळत का..?? "
मी काही बोलणार तोच....एक सुंदर आवाज ऐकू आला..
"हो आजी....."
त्यांच बोलणं तोडत मी पण म्हणल....
"नाही आजी.....त्याच तिकीट seperately मिळत...
हो का? नाही पण हि तर म्हणाली इथेच मिळत....
तिला काही माहित नाहीये.....तुम्ही असं करा....पुढे त्या चोकशी window ला जाऊन विचारा"
"इथे मिळत नाही का खरच चिंचवडच तिकीट?
नाही....तुला....i mean तुम्हाला कुठे जायचय?
पुणे....
हो  ते झालं...पणकुठे उतरायचं आहे
शिवाजी नगर...
हो मग तुम्हाला तिकीट इथेच मिळेल....
आज बसेस फार लेट आहेत...
हो ना....
अस बोलता बोलता....५;१५ झाले तरी बसचा पत्ता नव्हता ...शेवटी एक बस आली...पुन्हा तिकीटाची रंग सुरु झाली....
मला खरच काही कल्पना नव्हती की एका अजब प्रवासाला सुरुवात करायचं तिकीट मी काढतोय....इतका फिल्मी प्रवास होईल अशी तर बिलकुल कल्पनाच नव्हती....पण तरीही.....पुणे-मुंबई-पुणे ह्या प्रवासानी मला नेहमीच काहीतरी दिलंय पण....ह्यावेळी जरा ते हटके होत इतकच........



Monday, May 7, 2012

ओ री चीरय्या.....

hats off to Swanand Kirkire sahab....for writing such awsome poem!!!.....I have tried to write on the same base........one Stanza.......


तेरे उडने का गम हे मुझे हो रहा
सुना मेरा ये अंगना भी हे रो रहा
तेरी यादोको मै, उडने न दु
तेरी आवाज को , अब मिटने न दु
तेरे बिन जी रहा है तेरा अपना

ओ री चीरय्या, छोटीसी चिडिया ...... अंगना में फिर आं जा रे......

- सौरभ

Saturday, May 5, 2012

फर्माया इश्क़मे ...........

दिल को हि केहना था
आखो को मिलना था
मिलने लगी जब निगाहे
थमने लगी जब फिजाये
तब  जाके इस दिलने हालेदील........फर्माया इश्क़मे

बारीशे भी आयी
हवावो को संग लाई
सुनसा  लिया हवावोने
केह्सा दिया अदावोने
तब  जाके इस दिलने हालेदील........फर्माया इश्क़मे

जब तुने मांगा मुझसे
जीने दे दो पल ये...
जी सा लिया उन पलो को.
छू सा लिया इन लबोको
तब  जाके इस दिलने हालेदील........फर्माया इश्क़मे 

Friday, May 4, 2012

मुलाखत.....

त्यादिवशी शुक्रवार होता.....मी मस्त एका लेखकाला शोभेल असा get-up केला होता....संध्याकाळी ७ वाजता तो शो सुरु होणार होता .....मी ६ वाजता घरून निघालो......आईला सांगितलं.....बाहेर चाललोय.......डॉट ६:३० ला मी रेडीओ हिटस् ८९.५ च्या ऑफिसला पोहचलो....माझी गाडी पार्क केली.....आत गेलो.....समोरच reception वर एक सुंदर मुलगी बसली होती....मी तिच्या table जवळ गेलो...
ती म्हणाली...
"welcome to radio hits, how can i help u??"
Can I meet to Ms. Komal?
Sir, Actuly madam is busy in meeting, then she will take one show.....
Yeah I know...Regarding that only I want to talk to her..
ok sir, I will try...what shud i tell mam? who has come?
Rahul.....
तिने तिथून फोन लावला.....
"  mam...somebody has come to meet you....he is waiting here...
   Who has come??....
   Mr. Rahul
   ohhh...tell him to sit in my cabin.....and give him some snacks and alll....i l come within 15 minutes...
 असं म्हणल्यावर त्या receptionist ला काय वाटल काय माहित....?? तिने तिथल्या एका servant ला मला कोमलच्या कॅबिन मध्ये घेऊन जायला सांगितलं....मी त्याच्याबरोबर गेलो...कॅबिन छान होत....खुर्चीच्या मागची पूर्ण भिंत काचेची होती.....त्यावर रेडीओ हिट्स चा लोगो होता....मी बसलो....त्या servant ने मला coke आणि pestry आणून दिली...आणि मला जाता जाता म्हणाला.....
" तुम्ही madam चे boyfriend का?
 ते ऐकल आणि माझ्या तोंडातल सगळ coke बाहेर आल...!!!..काय?? काही काय बोलताय...?? अस का वाटल तुम्हाला..??
काही नाही सर, आजवर madam नी कधीच कोणाला त्यांच्या कॅबिन मध्ये बसवायला आणि त्यांना खास pestry देयाला नाही सांगितलं म्हणून विचारतोय......मला वाटल कोणीतरी special आल आहे....
नाही नाही असं काही नाहीये.....मी त्यांचा guest आहे.....
माफ करा सर....माहित नव्हतं....पण राहोल नाही म्हणून विचारलं....तुमची जोडी चांगली दिसली असती म्हणून मला वाटलं.....माफ करा....
असू दे....पण असं direct बोलत जाऊ नका ....मी मनात म्हणल....च्यायला, काय अजब माणसं आहेत.....लगेच जोड्या लाऊन मोकळे.....पण काही म्हणा pestry खरच special  आहे.....